Hakuna Matata

Mwabukire!
Gisteren zijn we toegekomen in ons dorpje dat de komende drie maanden onze thuis zal zijn: Kagando. De mensen zijn hier zo vriendelijk en enthousiast, net als overal trouwens hier in Afrika.
Ik zal beginnen bij het begin: zaterdag 3 maart was een lange, vermoeiende dag. We vertrokken om 6u15 met de trein naar Zaventem. Met een groep van 21 studenten. Het was sukkelen, maar het was wel leuk om de medestudenten te leren kennen. We zaten bijna 12u op het vliegtuig, waarna we nog een klein uurtje met 3 kleine busjes moesten rijden naar Banana Village. Hier sliepen we per 4 in een gezellig hutje.
We kregen nog een banaan (veel zoeter dan bij ons) en gelukkig ook wat water. Na een korte, maar deugddoende nacht vertrokken we met de busjes naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda, hier deden we inkopen. Veel van de stad konden we niet bezoeken, maar toch zagen we onderweg al heel wat van het prachtige land. Toen al voelde ik dat Afrika heel veel indrukken op me zal nalaten. Overal op straat en in de dorpen lopen de kinderen en de mensen rond met bananen, fietsen, koeien, geiten, ... of liggen ze languit op de grond te rusten. En in welk dorp of stad we ook voorbijreden, overal liepen de kinderen dolenthousiast mee met het busje en schreeuwden zo hard mogelijk: Muzungu (Blanke).
Heel grappig. In de namiddag splitste de groep op. Het ene busje zette de enkele studenten af in Bushenyi en Nyankibale en wij vertrokken met de 2 andere busjes naar Fort Portal, waar we opnieuw enkele studenten zouden achterlaten. Wat een ritje van ongeveer 5 a 6 uren moest worden, werd er eentje van 10! We waren aan het rijden toen we plots een klap hoorden, de motor was oververhit geraakt, waardoor een kabel gesprongen was, we konden niet meer verder. Geen probleem zei onze dolenthousiaste chauffeur Medi: 'In about 15 minutes it will be fixed'. Enkele uren later vroegen we opnieuw hoe het zat: 'In about 15 minutes it will be fixed'. En zo zou ik nog wel enkele regeltjes kunnen vullen, maar dat bespaar ik jullie. Gelukkig hadden we een zalige groep en veel bekijks. We klommen op het dak van het busje en zongen allerlei afrikaanse liedjes: HAKUNA MATATA! Want dat is hier wel DE regel! Don't worry, be happy! Ik leerde al dat geduld hier een schone deugd is! Uiteindelijk kwamen we met een ander busje (ons busje kon dus toch niet 'gefixed' worden) om 2u 's nachts aan in Fort Portal (het andere busje arriveerde om 20u!)

Maandag 5 maart vertrokken we eindelijk richting Kagando. Hier aangekomen was het ook al donker, maar dat maakte de verrassing deze ochtend nog beter. Het is hier PRACHTIG!! echt supermooi. We moesten om 8u in de Chapel zijn voor onze eerste mis (jaja, elke dag moeten we als volleerd Christen naar de kerk). Er werden liedjes gezongen en ook teksten voorgelezen door een blanke dokter. Als blanke zijn we hier geen uitzondering. Tot slot kwamen de woorden: and now the announcements. Na deze zin worden de nieuwtjes uit het dorp gemeld. Vandaag was dit dat er gisteren een mama en haar baby stierven tijdens de geboorte... meteen keken we naar elkaar en beseften we dat dit echt wel confronterend en hard zal worden. We zullen ons sterk moeten houden.
Daarna kondigde Reverend Canon Benson (de verantwoordelijke) ons aan en moesten we ons voorstellen aan alle mensen.
Na de mis kregen we een rondleiding in het ziekenhuis. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier ooit de weg zal vinden. Het is echt supergroot. Na de kennismaking met het ziekenhuis gingen we naar ons schooltje. Heel spannend, de kinderen kwamen weer allemaal naar ons toegelopen: Muzungu, Muzungu!!!! We hadden armen en handen te kort, zo enthousiast waren ze. We kwamen overeen dat Laureline zal starten in middle class (4-5 jarigen) en ik in Upper class (5-6 jarigen) bij miss Betty. Na een maand zullen we wisselen. De juffen zijn echt heel blij dat wij er zijn en we mogen kiezen wanneer we beginnen met lesgeven. Morgen gaan we een eerste keer observeren in de klas. Ik ben heel benieuwd hoe het er zal aan toegaan, want hoekjes zoals bij ons zijn er niet. Er staat een krijtbord vooraan en banken zoals in het lager. Ik kijk er al naar uit.
Deze namiddag gaan we de buurt verkennen, ik probeer zo snel mogelijk enkele foto's te posten.
Superveel groeten uit het (veel te) hete Oeganda!!
Saalien

Poppen beeld

Voor beeld kregen we de opdracht om enkele poppen te maken

Ik maakte 2 lepelpoppen, een sokpop, 2 stokpoppen, vingerpoppen, een handschoenpop van een vlinder, een eierdoospop, enkele borstelpoppen van de stampertjes uit het boek 'Pluk van de petteflet, een foetsiepop van een elfje, ...

Weerkoffer

Voor het vak wereldoriëntatie hebben we de opdracht gekregen om een weerkoffer te maken. Hierin moest: een weerkalender met weerkaartjes op niveau en seizoenen en een kledingsuggestie zitten. Daarnaast 3 meettoestellen om het weer te meten en eventuele aanvulling.

Mijn weerkalender bestaat uit 3 delen. Het hoofddeel is een houten rechthoek die ik grijs schilderde. Daarop staan de 7 dagen van de week met een touw onder en een parel aan. De dag wordt dus aangeduid door de parel te verschuiven. Daaronder hangen weerkaartjes (deze kunnen vervangen worden, al naar gelang de kleuterklas) met ook daaronder een touw en een parel.

Op het hoofdbord is er ook plaats voorzien voor maandkaartjes en seizoenskaarten.

Bovenaan de plank is er klittenband (velcro) voorzien om een houten wolk op te bevestigen. Op de wolk hangt een thermometer met prenten van een kind met winterkledij aan, een kind met een trui en lange broek aan en een kindje met een t- shirt voor als het warm is.

Daarnaast kan er een zonnetje omgeplooid worden waar een beertje op staat, op de beer hangt ook klittenband waarop er kleren gehangen kunnen worden. Doordat het zonnetje kan worden omgeplooid met een scharniertje en de wolk kan afgehaald worden, past alles mooi in mijn koffer.

Naast de weerkalender maakte ik een weersjaal een pluviometer om de hoeveelheid regen te meten en een windmolentje met bekertjes en rietjes. Heel eenvoudig.

De weerkoffer maken vraagt veel tijd en energie, maar ik denk dat ik er later veel gebruik van zal kunnen maken.

Rituelenkoffer

Voor mijn rituelenkoffer koos ik voor een regenboog, omdat ik dit spiritueel vind. Je kan er niet echt een uitleg aan geven en je kan het niet vastnemen. Net als geloven.

In mijn rituelenkoffer zitten heel uiteenlopende dingen. Onderandere een handpop van een egeltje. 'Pluisje' is een handpop waar de kleuters hun gevoelens kunnen aan vertellen. Sommige kleuters vinden het gemakkelijker om iets te vertellen tegen een pop dan tegen een persoon.

Er zitten ook wierrookstokjes in om de kleuters tot rust te brengen. Een gebedenboekje, een kaars, een regenpijp, een gevoelenskaart met de 4 belangrijkste gevoelens bij kleuters, namelijk droevig, blij, boos, bang. In het midden zit een pijl die kan verdraaid worden naar het juiste gevoel.

Ter gelegenheid van een geboorte zitten er kleine potjes in met tuinkerszaadjes, de kleuters mogen dan symbolisch een zaadje planten en de evolutie volgen.

Een zwart bord voor als iemand sterft, dan mag de kleuter een lichtgevend sterretje erop hangen. Zo is hun sterretje altijd dicht bij hen. Er zit ook een doosje in met kralen en een touw, elke kleuter krijgt een parel en mag het op het touw steken, zo tonen we aan dat we allen verbonden zijn met elkaar.

Er zitten nog een heleboel dingen in die ik later zal kunnen gebruiken in de kleuterklas tijdens godsdienstmomenten.

Muzisch project: Mivalti

Voor de opdracht van Muzisch project moesten we een voorstelling voorbereiden binnen één of meerdere aspecten van muzische grondhouding. Dit kon zowel drama, beweging, muziek of beeld zijn. In welke combinatie we wilden. Wij kozen ervoor om een combinatie van alle aspecten te doen. We verwerkten beweging, beeld en muziek in een toneelstukje, drama. Wat we wel spijtig vonden was dat we eerst een project moesten uitwerken en toen we er volop aan bezig waren meldden de leerkrachten ons voor welke doelgroep we dit moesten opvoeren.

Tot dat moment gingen we ervan uit dat het een kleuterpubliek was. Wij kregen te horen dat onze doelgroep 'Mivalti' was. Een begeleidingscentrum voor volwassenen met een handicap. Mits enkele aanpassingen kwamen we toch tot een leuk resultaat. Ik speelde de rol van Sarah, die een pyjamaparty hield met haar vriendinnen. De vriendinnen bleven slapen, want de dag erna zouden ze Sarah helpen met het schilderen van haar kamer. Bij het aflopen van het wekkersignaal krijgt Sarah haar vriendinnen helaas niet makkelijk uit hun bed. Daarop besluit ze een beetje ochtendgymnastiek te doen. Hierbij betrok ik het publiek, dat tot onze grote vreugde enthousiast de bewegingen nadeed. Na de ochtendgymnastiek gaan Sarah en Lotte (die geen zin heeft om te werken) om wat extra verf. Dit had eigenlijk niet veel te maken met het verhaal, maar anders zou het met z'n vijven te druk worden op het podium. Als Sarah en Lotte weg zijn, maken de andere 3 meisjes er een boeltje van. Op het podium hadden we een wit doek gehangen en op de grond plastiek, zodat ze er naar hartelust op konden kladderen. De meisjes maakten ruzie om welke kleur de muur zou krijgen en iedereen deed zijn eigen zin. De een schilderde met een groene kwast, de ander met geel en nog een ander met rood. Zo werd de muur (het doek) een 'kunstwerk' met allerlei kleuren. Als Sarah en Lotte terug thuiskomen schrikken ze, de drie meisjes kijken angstig uit naar de reactie van Sarah. Deze blijkt uiteindelijk toch positief, want ze is blij dat haar vriendinnen dit voor haar gedaan hebben. Daarna komt het aspect muziek aan bod, we zingen samen het liedje 'Vrolijke vrienden', de hele zaal zingt mee. Een erg aangename ervaring.

Stage BC de sint

In het BC (belangstellingscentrum) 'De sint' moesten we een originele beeldactiviteit aan de kindjes geven. We besloten om de kindjes een levensgrote sint en piet te laten maken. Ze werden in groepjes van 5 à 6 kleuters verdeeld en een ervan mocht op het blad gaan liggen. De andere kindjes van de groep tekenden met potlood errond. Het was dus een groepswerkje, maar voor een derde kleuter is dat geen probleem.

Ze moesten samen beslissen wat ze wilden maken, een sint of een piet. Eenmaal gekozen konden ze van start gaan. De zwarte piet lag in een grappige positie en de sint stond mooi recht. Daarna mochten de kindjes kiezen welk deel ze wilden versieren: de baard, de staf, buik, de broek, ... Iedereen werkte goed mee. Af en toe was er wel eens ruzie als ze met twee aan een arm of been kleurden, maar toen kwam ik tussen en trok een lijn tot waar ze elk mochten kleuren. Daarom zijn sommige delen van de piet en de sint zo verschillend, maar dat is net grappig en mooi.
Als de kunstwerkjes klaar waren, mochten we ze uithangen in het lokaal waar de échte sint en zijn pieten enkele dagen later op bezoek zouden komen. Voor de kinderen was dit een extra motivatie om hun best te doen.

Photostory school Oedelem

Aan de hand van Photostory moesten we voor het vak ICT een school voorstellen. Een virtuele rondleiding geven in het gebouw. Ik koos voor de school waar mijn tante werkt. Het is een klein gezellig schooltje. Ter Bunen in Oostveld, Oedelem. Ik had nooit eerder met photostory gewerkt en zag het dan ook helemaal niet zitten om eraan te beginnen. Toen ik na enkele mislukkingen dan toch het programma had gedownload, kon ik eraan beginnen. Eigenlijk is het helemaal niet moeilijk. Gewoon foto's importeren en dan stap voor stap doen wat er aangegeven wordt. Bepaalde foto's heb ik bewerkt, sommigen kregen een speciale tint, anderen maakte ik gewoon wat kleiner. De rondleiding begint bij het torentje op de speeltuin, omdat daar de naam van de school opstaat. Dan komen we binnen in het gebouw waar het herfststukje staat. De meeste klassen zijn met elkaar verbonden, zo kom ik eerst in de opvang, dan in het eerste kleuterklasje, dan in het tweede en derde klasje. Daarna liep ik door naar de bewegingsklas waarop ik mijn weg verder zette naar boven toe. Ook daar kun je van de ene klas in de andere lopen via een deur. Een voor een gezellige, kleine klasjes. Het MOS- klasje moest er zeker ook op, want daar zijn ze heel erg trots op. Hier komen de kindjes samen en leren iets over de natuur. Ten slotte liep ik door de poort naar buiten.

Om de site van de school te bezoeken, klik hier.