Hakuna Matata

Mwabukire!
Gisteren zijn we toegekomen in ons dorpje dat de komende drie maanden onze thuis zal zijn: Kagando. De mensen zijn hier zo vriendelijk en enthousiast, net als overal trouwens hier in Afrika.
Ik zal beginnen bij het begin: zaterdag 3 maart was een lange, vermoeiende dag. We vertrokken om 6u15 met de trein naar Zaventem. Met een groep van 21 studenten. Het was sukkelen, maar het was wel leuk om de medestudenten te leren kennen. We zaten bijna 12u op het vliegtuig, waarna we nog een klein uurtje met 3 kleine busjes moesten rijden naar Banana Village. Hier sliepen we per 4 in een gezellig hutje.
We kregen nog een banaan (veel zoeter dan bij ons) en gelukkig ook wat water. Na een korte, maar deugddoende nacht vertrokken we met de busjes naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda, hier deden we inkopen. Veel van de stad konden we niet bezoeken, maar toch zagen we onderweg al heel wat van het prachtige land. Toen al voelde ik dat Afrika heel veel indrukken op me zal nalaten. Overal op straat en in de dorpen lopen de kinderen en de mensen rond met bananen, fietsen, koeien, geiten, ... of liggen ze languit op de grond te rusten. En in welk dorp of stad we ook voorbijreden, overal liepen de kinderen dolenthousiast mee met het busje en schreeuwden zo hard mogelijk: Muzungu (Blanke).
Heel grappig. In de namiddag splitste de groep op. Het ene busje zette de enkele studenten af in Bushenyi en Nyankibale en wij vertrokken met de 2 andere busjes naar Fort Portal, waar we opnieuw enkele studenten zouden achterlaten. Wat een ritje van ongeveer 5 a 6 uren moest worden, werd er eentje van 10! We waren aan het rijden toen we plots een klap hoorden, de motor was oververhit geraakt, waardoor een kabel gesprongen was, we konden niet meer verder. Geen probleem zei onze dolenthousiaste chauffeur Medi: 'In about 15 minutes it will be fixed'. Enkele uren later vroegen we opnieuw hoe het zat: 'In about 15 minutes it will be fixed'. En zo zou ik nog wel enkele regeltjes kunnen vullen, maar dat bespaar ik jullie. Gelukkig hadden we een zalige groep en veel bekijks. We klommen op het dak van het busje en zongen allerlei afrikaanse liedjes: HAKUNA MATATA! Want dat is hier wel DE regel! Don't worry, be happy! Ik leerde al dat geduld hier een schone deugd is! Uiteindelijk kwamen we met een ander busje (ons busje kon dus toch niet 'gefixed' worden) om 2u 's nachts aan in Fort Portal (het andere busje arriveerde om 20u!)

Maandag 5 maart vertrokken we eindelijk richting Kagando. Hier aangekomen was het ook al donker, maar dat maakte de verrassing deze ochtend nog beter. Het is hier PRACHTIG!! echt supermooi. We moesten om 8u in de Chapel zijn voor onze eerste mis (jaja, elke dag moeten we als volleerd Christen naar de kerk). Er werden liedjes gezongen en ook teksten voorgelezen door een blanke dokter. Als blanke zijn we hier geen uitzondering. Tot slot kwamen de woorden: and now the announcements. Na deze zin worden de nieuwtjes uit het dorp gemeld. Vandaag was dit dat er gisteren een mama en haar baby stierven tijdens de geboorte... meteen keken we naar elkaar en beseften we dat dit echt wel confronterend en hard zal worden. We zullen ons sterk moeten houden.
Daarna kondigde Reverend Canon Benson (de verantwoordelijke) ons aan en moesten we ons voorstellen aan alle mensen.
Na de mis kregen we een rondleiding in het ziekenhuis. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier ooit de weg zal vinden. Het is echt supergroot. Na de kennismaking met het ziekenhuis gingen we naar ons schooltje. Heel spannend, de kinderen kwamen weer allemaal naar ons toegelopen: Muzungu, Muzungu!!!! We hadden armen en handen te kort, zo enthousiast waren ze. We kwamen overeen dat Laureline zal starten in middle class (4-5 jarigen) en ik in Upper class (5-6 jarigen) bij miss Betty. Na een maand zullen we wisselen. De juffen zijn echt heel blij dat wij er zijn en we mogen kiezen wanneer we beginnen met lesgeven. Morgen gaan we een eerste keer observeren in de klas. Ik ben heel benieuwd hoe het er zal aan toegaan, want hoekjes zoals bij ons zijn er niet. Er staat een krijtbord vooraan en banken zoals in het lager. Ik kijk er al naar uit.
Deze namiddag gaan we de buurt verkennen, ik probeer zo snel mogelijk enkele foto's te posten.
Superveel groeten uit het (veel te) hete Oeganda!!
Saalien